Mijn laatste blog

Vrijdag was het zover. De reis naar huis begon. We begonnen met onze vlucht in een super leuk propeller vliegtuigje van Zanzibar naar Dar es Salaam. Daar namen we afscheid van Marlot, zij vloog via Johannesburg terug. Wij gingen door naar Abu Dhabi en na een nachtje in een heerlijk hotel vlogen we door naar Amsterdam. Na een laatste vlucht van iets minder dan 8 uur waren we er... Weer op Nederlandse grond. We stapte het vliegtuig uit en voelden de kou al! We hadden onze bagage vrij snel (althans, zo ervoeren wij het. Iedereen die op ons stond te wachten dacht daar iets anders over). Met de backpack op de rug liepen Ayla en ik hand in hand richting de deuren waar iedereen achter stond te wachten... Nu werd het toch wel spannend. We kwamen de hoek om en ik zag Iris al staan, de man voor ons liep maar niet door dus rende ik er maar langs en vloog Jasmijn in de armen (die ook niet meer kon wachten en op ons af kwam rennen). Gevolgd door mama, pappa en iris! Wat een heerlijk onthaal de hele bende stond er: oma, Thomas, Celeste, Marceline, Ballie, Tapje, Kim, Merel en Alex!! Zo leuk dat iedereen er was! Zelfs met spandoeken, ballonnen, posters en vooral heel veel eten!! Iedereen weer geknuffeld en met z’n allen richting de Starbucks gegaan. Waar moest ik beginnen, wat moest ik zeggen en tegen wie? Een moment waarvan ik al 3,5 maand wist dat het er aan kwam, maar geen idee had hoe het zou lopen. Eenmaal thuis nog even gezellig met Marceline en Celeste gezeten en vervolgens met de familie uit eten. Beter en vooral gelukkiger thuiskomen kon niet, toch wel weer erg fijn iedereen te zien!
De volgende dag na een rustig dagje zelfs nog een verrassing: opeens stond Kim op de stoep. Super leuk! En daar bleef het niet bij, één voor één stond er weer iemand aan de deur. Hadden ze als verrassing een welkom thuis feestje georganiseerd: super leuk!! Na een heel gezellig weekend van thuis komen, iedereen weer zien en lekker eten zat het er weer op... Net zoal mijn Afrika avontuur.
Vandaag alweer een dagje naar school geweest dus het normale leven wordt nu echt weer opgepakt. Heel raar hoe alles hier heel normaal is verder gegaan en ik nog om me heen aan het staren ben met maar half besef van wat er allemaal is gebeurd de afgelopen maanden. Maar het is stiekem toch wel weer erg fijn om thuis te zijn met iedereen om me heen!

Mijn tijd in Afrika zal ik nooit vergeten. Van het wennen aan weinig tot je beschikking hebben, tot de mensen die allemaal zo super vriendelijk waren. En natuurlijk de vrienden die we hebben gemaakt zoals Ireen, Robert, Phiri en Chico. Maar ook de minder directe ervaringen: het zelfstandiger worden, meer zelfverzekerd in gesprekken gaan met mensen die ik niet ken en merken dat als je iets echt wilt er zelf voor kan zorgen dat het lukt!
Het avontuur in Afrika... Om nooit te vergeten.

Travelling - it leaves you speechless, then turns you into a storyteller.